Hoofdstuk 2: New York

Woensdag, 10 augustus, 12:32
Wies en ik zitten aan het ontbijt bij The Grey Dog, een hippe, informele ontbijttent in Manhattan. Het had niet veel gescheeld of we zaten in de zoveelste subway aan ons zoveelste smakeloze broodje te knabbelen. Gelukkig bracht het internet redding. Sandwich tomaat- mozzarella, eindelijk fatsoenlijk eten. Procedure in the Grey Dog: bestellen aan de bar, 10 minuten later lopen ze de keuken uit met je eten in de hand terwijl ze je naam roepen, de rest mag je zelf pakken. Leuk.
Gisteravond aangekomen en met een bijna lege maag en 40 kilo bagage moesten we ons een weg banen door NY en zijn zweterig metro. We komen aan in ons International Student Residence. Alles is brandschoon. Onze kamer is zo groot als 2 stapelbedden en bestaat voor de helft uit stapelbed. De muren gaan niet tot het plafond wat ervoor zorgt dat 50 kamers als het ware in 1 ruimte staan. Wanneer er 1 iemand op de verdieping snurkt kan iemand daar 15 kamers verder wakker van liggen. Voor deze schone privacyloze postzegel betalen we 100 dollar per nacht. Welcome to New York City. We eten in een tip van Nora: Williamsburg diner. Nog zo'n veel te hippe plek waar de muziek net iets te hard staat en ze het menu voor je neus op tafel schrijven. De serveersters raad Bembe aan als de plek om te dansen. Na het eten meteen erheen. 20 euro toegang. Doei. Eerst maar wat drinken in de bar ernaast. 8 dollar voor een biertje. Doei. Dan maar naar het hostel want wies is toch zijn ID vergeten. Bij terugkomst in de bar vragen we 2 oudere vrouwen waar 2 arme studenten fatsoenlijk kunnen dansen. Ze hadden een paar ideeën maar maakten ons wel duidelijk dat we in het meest hippe/dure deel van New York waren. Hebben wij weer. Ze gingen zelf naar Bembe, daar was het reggae night. Wij besluiten er toch maar eens te gaan kijken en komen zonder entree te betalen binnen doordat we 2 meisjes bereid vonden als date te opteren. Binnen stonden 60 zwarte mensen te dansen op off beat muziek. Een apparte wereld met apparte regels, normen en waarden. Het was een verrijkende ervaring.
Nu de metro naar times square en dan vanaf daar lopen naar central park en The metropolitan museum.

Donderdag 11 augustus 14:34
We zitten in de Megabus naar Washington, DC. Gisteravond gegeten in een leeg indiaas restaurant in Brooklyn. Lekker, goeie tip Wies. De dag in NY was vermoeiend. Times Square bleek een stuk brede weg met daarlangs een hoop schermen met reclamespotjes. Wies en ik weten ons er geen raad mee en besloten maar naar Central Park te lopen. De drukte in combinatie met de hitte werkte verstikkend. In Central Park nam één van die twee wat af al is rustig een relatief begrip. De warmte was verschrikkelijk en we hadden de afstand tot het museum wat onderschat. klef en oververhit kwamen we aan in het rijksmuseum van New York. 3,6 miljoen mensen bezoeken het museum per jaar waarvan er naar mijn inschatting 100.000 oprecht geïnteresseerd zijn in kunst. De rest komt voor de gratis airco of een interessante foto voor de sociale media. Het museum is immens groot en moeten kiezen. We besluiten de amerikaanse vleugel te verkennen waar we veel oude amerikaanse interieuren en schilderkunst bekeken. De moeite zeker waard. Toen we door de beveiliging naar buiten gejaagd werden waren er buiten op de stoep voor het museum 4 broers en een neefje bezig met een straatshow. Heerlijk Amerikaans. Na het Indiase eten in Brooklyn namen we de snelste Openbaar vervoer route van Google. We liepen naar de bushalte maar Google had ons niet verteld dat we voor de busreis een apparte buskaart aan moesten schaffen die niet in de bus zelf te koop was. De buschauffeur maakte dat ons wel in 3 woorden duidelijk en voor we het wisten stonden we verweesd in duister Brooklyn. Het duurde enkele minuten en enkele pogingen tot het kopen van een buskaart voordat we door hadden dat het tijd was voor onze troefkaart: UBER! Binnen 2 minuten zaten we in onze eerste Uber met 1 medepassagier (Uberpool, goedkoper) en 1 chauffeur. De chauffeur intrigeerde mij: hij was buitengewoon beschaafd en intelligent (dat kon je zien). Hij heette Sunny en wilde piloot worden. s'Morgens training, s'avonds bijverdienen in een uber. Of tie er wat aan overhield, hij dacht van wel. In het hostel besluiten we de volgende dag naar Washington te vertrekken. De onontkoombare wow-momenten waren talrijk en de energie de stad zo kenmerkt was ook voor mij voelbaar. Je kunt je in zo'n stad echter ook knap verloren voelen. Ik zocht niks in New York en New york zocht niks in mij. We mochten elkaar gewoon niet zo. Misschien stoorde ik me aan de pretentie wat volgens mij hetgeen is dat deze stad onderscheid van alle andere grote steden in de VS. Het is een stad die pretendeert er een van winnaars te zijn terwijl er evenzoveel verliezers slapen in de straten van Brooklyn en Manhattan. Tussen die winnaars en verliezers proberen miljoenen hele gewone mensen een beetje gelukkig te zijn.