Hoofdstuk 3: Washington DC

We komen aan in Washington en haasten ons van de oververhitte busterminal naar de great hall van union station die de indrukwekkende toon zet voor de rest van ons verblijf in de hoofdstad. In de chaos voor het station weten we uiteindelijk onze Uber te vinden. Onze Uber heet bona, uit ethiopië. Daar zijn laatst 500 studenten in een vreedzaam protest neergeschoten door hun eigen regering. En ik maar denken dat ik wel ongeveer wist wat er gebeurde in de wereld. Bona had elektromechanica gestudeerd in ethiopië en had aan Virginia Tech windenergie erbij gedaan. Bona brengt ons naar de AIRbnb in south east 'across the river'. Wanneer we de, op het oog nette, suburb binnen rijden waarschuwt Bona ons: dit is een gevaarlijke buurt, niet rondlopen in het donker, dus op en neer naar de stad met uberpool. We lieten onze bagage achter in ons huis waar ook een alleenstaande man en een gezin in bleken te wonen en gingen met de uber terug de stad in. We aten lekker in een restaurant tegenover de ethiopiër. Die zat vol. Na het eten besloten we wat te drinken in één van de talloze bars verderop in de straat. Na de waarschuwing van Bona ga je je onbewust toch wat onveilig voelen op straat. We stappen dan ook maar snel een bar binnen aan H-street. Aan de bar worden we meteen aangesproken door Dane, een homo uit Utah die gevlucht is voor de mormonen en Andrès, een venezolaan die bij de plantsoendienst werkt. We spraken over politiek, hoogte van fooien, criminaliteit en John Oliver. In de volgende bar speelden we Jenga met 3 studenten van Washington University. Een goed begin van onze tijd in DC. De volgende dag namen we een uber naar ons ontbijt op Capitol Hill en van daaruit de fiets naar de national mall. Met de creditcard konden we een 3 dagen abonnement afsluiten bij Capital Bikeshare, een verzameling van tientallen fietsstations door de hele stad waar je een fiets kan ophalen of neerzetten wanneer je wil. De national mall is een strook groen (en grijs) met aan weerszijden immense musea, monumenten en federale overheidsgebouwen. We begonnen onze ontdekkingstocht bij het museum van the amerian indian. Een fantastisch museum dat ons een lesje waardigheid en nederigheid leerde. Na ons bezoek aan het museum hadden we nog 2 uur tot onze afspraak met Mike (een ex-studiegenoot van onze nicht Eva) bij de metrohalte. Op weg naar die metrohalte besloten we onze voeten te laten afkoelen in een ondiepe fontein midden in een park waar live jazz werd gespeeld. Toen onze weer droog waren ontmoetten we Mike. We aten samen een burger terwijl we de stand van het land bespraken. Mike was in de dertig en had eerst 8 jaar voor een republikeinse senator uit texas gewerkt voor hij besloot zijn Master in Schotland te doen. Infrastructuur, gezondheidszorg, onderwijs, buitenland, het kwam allemaal aan bod. Soms werden we het eens, maar meestal niet. Dat mocht echter de pret niet drukken, Mike was goed gezelschap en we kregen de indruk dat hij dat ook van ons vond. Na het eten namen we afscheid. Hij moest werk nakijken dat hij deed voor een baan die hij nog niet had. Amerika. Na een bezoekje aan de Irish pub zat ik aan mijn sociale tax en stelde ik voor de nieuwe Jason Bourne te kijken in de nabijgelegen bioscoop.
De volgende dag bezochten we na een flink ontbijt the national museum of american history: een oppervlakkig samenraapsel van van alles en nog wat. We aten lekker maar weinig in het iets te dure restaurant 'lincoln' waarna we nog maar een pizza aten. De spullen leverden we thuis af met alweer een uber voordat we de zaterdagavond vierde in DC. De cultuurshocks waren opnieuw talrijk. Zondag uitbrakken en skypen met papa en mama om vervolgens met gezwinde spoed een hostel te boeken in het centrum omdat Wies zijn instant Airbnb reservering blijkbaar niet was geslaagd. Onze uber naar het hostel bleek een vrouw te zijn dus waren we benieuwd naar haar verhaal. Ons enthousiasme vervloog echter snel toen bleek dat we geen woord konden begrijpen van de woordenbrei die we maar Afro-Amerikaans zullen noemen. Op aandringen van Wies besteedden we onze laatste middag in DC in het National Geographic museum waar we heen fietsen via de national mall en en passant een paar foto's maakten voor het witte huis. Het museum: 12 dollar pp voor een mooie animatie over de rendier-trek in Yellowstone, griekse vazen en een paar mooie foto's. Alleen onze niet aflatende meligheid maakte dit bezoek de moeite waard. We vonden dat we genoeg tijd hadden gerekt in het museum en gingen op zoek naar een betaalbare Italiaan in Downtown. Die bleek na 1 uur zoeken/fietsen niet te vinden. Waarop we besloten de Ethiopiër nog een kans te geven. Het ethiopische eten (verschillende groenten op een soort zurige pannenkoeken) was aan Wies meer besteed dan aan mij. Na het eten was het tijd voor ons laatste en meest indrukwekkende bezoek aan de national mall. In het donker fietsten we naar het capitool van waaruit we recht over de mall langs het washington monument en de spiegelvijvers naar de Lincoln memorial reden. Ontzag en bewondering schieten door je heen als je de trappen oploopt en opkijkt in het gelaat van misschien wel de grootste politicus die ooit geleefd heeft. Dat zelfde gevoel wordt versterkt als je je omdraait naar het uitzicht bestaande uit het capitool en het Washington monument dat Martin Luther King had tijdens zijn Dream speech en tientallen Amerikaanse presidenten tijdens hun inaugurele redes. Prachtig zijn ook de 2 speech-fragmenten gegraveerd in de binnenwanden van het memorial. We brachtten er een sprakeloos half uur door waarna we het Martin Luther King monument bezochten. Nog zoiets indrukwekkends. De prachtige quotes en de vastberaden blik in het half uitgehouwen beeld. Het is waar, zijn helden eren kan Amerika als geen ander.
Fysiek en mentaal gesloopt arriveren we in het hostel. Die avond boeken we een motel voor de komende 3 dagen in New Jersey en een Megabusticket naar New York (alleen daar is het legaal een auto te huren onder de 21 jaar). Ik bel laat nog naar de rental car company advantage om een miscommunicatie over een verkeerd ontvangen reservering recht te zetten. Nu ik ze toch aan de telefoon heb vraag ik naar hoe het nu precies zit met de totaalprijs van mijn boeking. Die is geschat door het bedrijf op 370 dollar (na het invullen van mijn gevens: leeftijd, etc.). Nu melden ze echter aan de telefoon dat de under-age fee alleen al 720 euro was. een totaal dus van 1090 dollar ipv 370. Het eerste dal in het meest enerverende verhaal van deze reis tot nu toe. Een tegenvaller, maar het was nu, een dag voordat ik de auto op zou halen, te laat om alle gemaakte plannen om te gooien.