Hoofdstuk 6: Ithaca en de boer op

Vrijdag 19 augustus.
Als we aankomen in een schemerig Ithaca ben ik 2 bekeuringen en een zwaar deprimerende ervaring rijker. Dit verhaal memoriseren maakt me al weer kwaad laat staan het opschrijven. Ik hoop dat de hippocampus in mijn hersenen deze herinnering snel uit mijn geheugen verdringt. Ik schrijf het dan ook niet op.
In Itaca gaan we op zoek naar een overnachtingsplek. Ithaca is een klein dorpje Alle motels, hotels en hostels in de wijde omtrek zitten vol. De oorzaak wordt snel duidelijk. Het is het begin van O-week van de Cornell University wat betekent dat dit weekend alle eerste jaars naar school gebracht worden door hun ouders. Een jaarlijks terugkerend rit.ueel. Toen ook airbnb niks werd stuurden we ten einde raad James maar een berichtje dat we geen slaapplek konden vinden. In minder dan 10 minuten hadden we antwoord: kom maar langs. We kwamen langs en vielen met onze neus in de boter. James bleek in een Fraternity huis te wonen met 44 andere landbouw-achtige studenten. Het collegejaar is nog niet begonnen en daar moet op gedronken worden. We praten wat met 'the brothers' waarvan er een heel aantal in Wageningen/Europa zijn geweest. Aardige jongens. We mogen er die avond op de grote banken in de 'huiskamer' slapen. Fantastisch. We gaan met een groepje collegetown in, een soort suburb met enkel studenten als inwoners, waar ieder huis vanavond een feest lijkt te geven. Om één van onze uberchauffeurs uit New York te quoten: 'What you see in the movies is real!' De volgende ochtend staat James al om 8:30 naast onze bank. We rijden richting Marion waar hij de bedrijven van zijn familie zal laten zien. Onderweg stoppen we bij een tankstation voor een klef ontbijt en bij een melkveebedrijf van 1400 koeien waar hij heeft gewerkt en weer gaat werken. We komen aan bij het aardappelverpakkingsbedrijf van zijn ouders waar een groep Mexicanen (legal, illegal? Both) bezig zijn ingekochte aardappelen te verpakken voor directe distributie naar supermarkten. We maken een praatje met Opa die vertelt over de schaalvergroting in de landbouw en boerden die stoppen. Hij is 77 en kan nog niet stoppen. Opa en zijn 2 zoons runnen het bedrijf. Rond de opvolging zijn er veel problemen. Generatieconflicten zijn voel- en hoorbaar. James laat ons de aardappels en de uien (vruchtwisseling: 2 jaar aardappels, 1 jaar uien) zien en brengt ons naar het bedrijf van zijn oudere broer die een 150 vleeskoeien en graanbedrijf runt. De jongere broer van 16 (!) heeft een eigen groente en fruithandel en verbouwt de meeste groente zelf op meer dan 10 hectare grond. Elke dag wel ergens naar de markt in zijn eigen vrachtwagentje volgeladen met groenten en personeel. En ik maar denken dat mijn vroegere bedrijfje wat voorstelde. Het zit in alle drie: Boeren. En dat zullen ze doen. Daar kan geen oom, opa of vader hen vanaf brengen. De ouders gaan scheiden. James heeft ruzie met zijn vader. We helpen het broertje met wat omgewaaide groentedozen waarna we naar het veld gaan voor 'picking weeds'. Hij vertelt over de gewassen en het onkruid: morgen met een groepje mexicanen een slag slaan.
We eten samen met James, zijn moeder, zijn broers en de vriendin van zijn oudste broer. Eindelijk weer eens aardappels vlees en groenten! Het is gezellig. De gesprekken aan deze keukentafel verschillen bar weinig van die aan de onze: 'waar heb je die aardappels geplukt?' 'ze staan er goed op'. James is moe en wil blijven slapen. We hebben echter helemaal niks bij ons omdat we geheel onwetend betreffende het programma uit Ithaca vertrokken dus moeten we terug. Ik rijd een stuk van de route terug in zijn pick-up. Wat een lompe dingen! Als we aankomen zijn we moe en hangen wat door het huis en rond de vuurkorf. We bespreken politiek met nuchtere en dronken huisgenoten. Hier hebben we onze eerste discussie's met republikeinen. Wies slaapt in een van de kamers en het blijft nog lang onrustig in huis dus besluit ik in de auto te slapen tot verbazing van James die mij een bed aanbood dat ik niet aan kon nemen. De volgende ochtend vertrekken we weer richting het oosten/Philadelphia maar niet voordat we James hebben bedankt voor zijn geweldige gastvrijheid. Ons meegesmokkelde pakje stroopwafels komt er aan te pas. Oh ja, we waren het fototoestel vergeten bij de broer van James 2 uur rijden noordwaarts dus we gingen Philadelphia die dag niet meer halen. De eindbestemming voor die dag werd Allentown, een stad van 200.000 inwoners op ongeveer 1 uur rijden van Philadelphia. We overnachten in een droevig stemmend motel op een nog droeviger industrieterrein-achtig gebied vol met lelijke betonnen winkels, restaurants en hotels zoals je ze zoveel ziet naast de highway in de buurt van steden. We overleggen over het plan voor de komende dagen. Daarin blijkt dat we met even warm weer in het vooruitzicht allebei zin hebben in vakantie aan het strand. Terug naar de Jersey shore dus. De volgende ochtend bel ik naar Avis om de huur van de auto te verlengen . Wat blijkt, we kunnen de auto helemaal niet langer huren want, u raadt het al, de creditcard-limiet is bereikt. Tijdens het gesprek blijkt ook dat de huur van de auto die dag afloopt en niet een dag later, wat wij in ons hoofd hadden. Lichte paniek. Wat nu? Eerst op tijd uitchecken anders krijgen we een boete. Lobby in. Lobby uit. Auto in. Auto uit. We overwegen talloze opties maar er blijkt er maar één redelijk: terug naar NY om de auto in te leveren en daar onze laatste vakantiedagen slijten.